Oh wat verschrikkelijk is dat gevoel. Heb jij dat wel eens? Dat vreselijke gevoel van 'Plaatsvervangende schaamte'. Je schaamt je dood om iets wat een ánder (ja een ANDER) doet.
Mooi voorbeeld, ik krijg altijd direct PS (ja het is bijna chronisch, dus het krijgt een afkorting) zodra een vreemd iemand in mijn omgeving gaat zingen, neuriën of fluiten terwijl er niemand anders dan ik in de buurt is.
Kijk als ik je ken, doe ik met je mee, lekker boeiend. Maar als ik je niet ken, zoals bijvoorbeeld in de lift, nee. Ik háát het als mensen dat doen. Je bent je er bewust van dat je het doet, waarom zet je het dan door? Aandacht? Kijk eens hoe mooi ik kan zingen/neuriën/fluiten! Wáárom doe je dat? Wil je een applaus? Compliment? Een BIS-BIS geroep van mij? Ja? Nou dat krijg je niet. Het liefst laat ik je struikelen.
Maar goed, als je zo'n malloot bij je hebt, wat doe je dan? Negeer je het? Zeg je er wat van? Of kies je voor de staar- en zwijg methode? Ik ga voor het laatste hoor. Laat hun maar mijn ongemakkelijkheidsgevoel overnemen.
Vriendlief en ik hebben het ook wel eens bij de McDonalds. Daar is dus één zo'n manager-type, die altijd door het restaurant heen loopt. Neuriënd, zachtjes zingend. Mijn hemel, STOP daarmee! Ik zit hier te eten, als je graag wil zingen in een restaurant ga je maar in een karaoke-bar optreden. Je stopt nog met praten tegen elkaar ook omdat je het bijna onbeleefd vindt omdat je door haar heen praat anders?
Walgelijk irritant.
Dus, weet je wie ik ben, stop dan vooral met dit soort fratsen als je bij mij in de buurt bent.
Bij voorbaat dank.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten